Marina Maltezou

Οι αγαπημένοι ξένοι

​

Το πρότζεκτ αυτό ξεκίνησε το 2013 από μια άσκηση στο Εργαστήριο, όπου συνδύασα ζωγραφιές και οικογενειακές φωτογραφίες με υλικά της καθημερινότητας μου. Ερευνούσα και πειραματιζόμουν  στα υλικά που γνώρισα από μικρή στους χώρους δουλειάς των δικών μου. Σωλήνες και εργαλεία αλλά και κλωστές. Κλωστές περασμένες στις πλαστικές μπομπίνες ή ανακατεμένες και σκόρπιες. Γνώριμα για μένα, ιδιόρρυθμα παιχνίδια των παιδικών χρόνων που όμως με μια ασυνείδητη παραδοξότητα άρχισα με τον καιρό, να μεταλλάσσω σε αλλόκοτες μάσκες. Αλλόκοτα κάλυπτρα που χρησιμοποιήθηκαν για να αναδείξουν το ανοίκειο, αυτό που δεν έχεις ξαναδεί, το πρωτόγνωρο. Αυτό που μέσα από μια επανάληψη χρόνων καλοσύνης και τρυφερότητας ξαφνικά μεταστρέφεται σε κάτι απωθητικό, σε εξαπάτηση. Σε μια ξένη συμπεριφορά, ανένταχτη,  που σου προκαλεί το δέος του άγνωστου και φανερώνει όχι μόνο την ετερότητα του άλλου που είχε καταρτίσει κομμάτια του εαυτού σου και θεωρούσες οικείο και φωτεινό αλλά και του ίδιου σου του εαυτού που πια προβάλει ως ξένος.

Ένα εφιαλτικό αίνιγμα που συναντάς αιφνιδιασμένος μέσα σου και σε οδηγεί σε δυσοίωνα μονοπάτια, σκοτεινά και άγνωστα περιβάλλοντα, του σκιερού κομματιού της ανθρώπινης ύπαρξης. Τελικά ένα απωθητικό αντί-εγώ που μέσα από τα έργα εξισορροπεί, σχεδόν ψυχαναλυτικά, την απόγνωση και την υπαρξιακή αγωνία.

​

The Beloved Strangers

 

This project started in 2013 from a workshop assignment in which I combined pictures and family photos with materials of my everyday life. I researched and experimented on materials that I had been familiar with since I was a child, as I was used to seeing them in my parents’ workplaces: tubes and tools, but also threads –threads wound around plastic reels or stray and scattered here and there.

Those familiar objects were the peculiar toys of my childhood days which, as time went by, I unconsciously and paradoxically started to convert into odd masks.

They have gradually turned into weird covers that have been used to set off the unfamiliar, what has been neither seen nor experienced before, what after a succession of years of kindness and tenderness suddenly becomes something repulsive, a deception, an alien and uncommitted behavior filling you with the fear of the unknown and revealing not only the otherness of those close to you who have influenced and shaped parts of yourself that you used to consider familiar and light, but also parts of your own self that now appears to be alien.

It is a nightmarish enigma that you are startled to find inside you, an enigma that leads you to ominous paths and to dark, unknown environments of the shadowy part of the human existence.

And it is eventually a repulsive anti-ego that through the works balances, in an almost psychoanalytic way, despair and existential agony.